Leeswonder!
De meeste mensen vinden het heel gewoon…… Je kind gaat naar groep 3 en dan leert het lezen.
Zo rond de kerst begint het al ergens op te lijken. Trots lezen de meeste kinderen dan kleine verhaaltjes van klankzuivere woorden voor. Vaak nog wel met wat ‘hakken en plakken’, maar het begin is er!
Als je er over nadenkt wat er allemaal voor nodig is om te leren lezen, vind je het helemaal niet zo vanzelfsprekend meer dat iemand het ooit leert.
Om te beginnen moet je heel goed kunnen kijken om die hele kleine verschillen tussen de letters te zien. Er zijn bv. veel letters gemaakt van een rondje en een streepje ( b, d, p, q ) en de plek van het streepje bepaalt om welke letter het gaat. Dat zijn trouwens niet de enige letters die wel erg op elkaar lijken. Wat te denken van n m u of v w y ?
Als het je eenmaal lukt om al die dingen uit elkaar te houden, moet je leren al die letters te verbinden met een bepaalde klank. Niet met het grote mensen alfabet waar m een ‘em’ genoemd wordt, maar met de klank van ‘mmmmmm, wat is dat lekker’.
Daar hebben je hersens het al heel druk mee, maar je bent er nog lang niet, want er staan altijd meer letters achter elkaar. Die letters vormen samen een woord. Nu moet je al die figuurtjes goed bekijken, bedenken welke klank erbij hoort, al die klanken in de goede volgorde onthouden en ze in je hoofd aan elkaar plakken. Nu zit er een woord in je hoofd!
Fijn! Maar je moet het ook nog hardop zeggen, want anders weet niemand of je het goed gedaan hebt. Weer een extra werkje voor je hersenen die alles moeten aansturen. Als het allemaal goed gaat zeg je misschien wel ‘boom’ of ‘vis’. Heel goed! Nu maar hopen dat je hersenen je ook een plaatje in je hoofd geven van een boom of een vis, want anders heb je er nog niks aan. Bij lezen gaat het er om dat je de betekenis van een woord begrijpt en niet dat je het alleen maar hardop kunt zeggen.
Om het nog ingewikkelder te maken staan er altijd een heleboel woorden achter elkaar. Die moet je eerst allemaal lezen (en we weten nu hoe moeilijk dat is ) en dan moet je ze ook nog allemaal onthouden anders begrijp je nooit waar de zin over gaat. En helaas…. een zin staat ook bijna nooit alleen. We plakken er een heleboel achter elkaar. Dat noemen we dan een verhaal.
Ik vind het niet vreemd dat er veel kinderen (en volwassenen) zijn die lezen heel moeilijk vinden, er een hekel aan hebben, er heel zenuwachtig van worden, geen vragen over een gelezen verhaaltje kunnen beantwoorden en liever een computerspelletje doen dan een boek lezen.
Iedereen weet hoe belangrijk leren lezen is en we moeten alles op alles zetten om er voor te zorgen dat zo veel mogelijk mensen het kunnen. Maar terwijl we daar heel hard aan werken is het goed te bedenken dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt.
Leren lezen is bijzonder en dat zovelen het kunnen een wonder!